رحمان: استفاده از سلاح مرگبار رويه مقامات ایران با معترضان است
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، در گزارش خود به کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل گفت که استفاده از زور و سلاح‌های مرگبار و کشنده ویژگی اصلی نحوه مواجهه مقام‌های ایران با اعتراض‌های مسالمت آمیز مردمی است.
رحمان در بخشی از گزارش جدید خود به سرکوب اعتراضات مردم خوزستان پرداخت و تاکید کرد که سرکوب مرگبار معترضان در جریان اعتراضات خوزستان بخشی از یک رویه سابقه‌دار است، رویه‌ای که در اعتراضات آبان ۹۸ نیز منجر به کشته شدن صدها نفر شد.
رحمان تاکید کرد که ایران با استفاده از زور حق تجمع مسالمت‌آمیز را نقض می‌کند و همان‌طور که شاهد بودیم برای سرکوب معترضان به فقدان حقوق اولیه چون آب در خوزستان، از زور استفاده کرد که به کشته شدن دست‌کم ۹ نفر از جمله یک کودک منجر شد.
آقاى رحمان در گزارش خود همچنین به مرگ شاهین ناصری، شاهد شکنجه‌های اعمال شده بر نوید افکاری، و امیرحسین حاتمی اشاره کرد و گفت که موارد متعددی از مرگ‌های مشکوک در بازداشتگاه‌های ایران اتفاق افتاده است.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد روز دوشنبه سوم آبان ماه، در گزارشی که به صورت مجازی در جلسه کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل درباره نقض گسترده حقوق بشر در ایران ارائه کرد با تاکید براینکه قوه قضاییه اين كشور ابتدایی‌ترین اصول دادرسی عادلانه را رعایت نمی‌کند، گفت که بسیاری از این احکام بر اساس اعترافات اجباری و تحت شکنجه صادر می‌شود.
جاوید رحمان همچنین وضعیت اعدام‌ها در ایران را بسیار وخیم خواند و به ادامه اجرای اعدام در جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد و افزود که سال گذشته دست‌کم ۲۰۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در بخشی از گزارش خود، با بیان اینکه ایران همچنان افراد زیر ۱۸ سال را اعدام می‌کند، گفت که صدور و اجرای حکم اعدام در ایران به عنوان مصداق سلب خودسرانه حق حیات درحالی ادامه دارد که ایران عضو کنوانسیون حقوق کودک است و نباید کودک مجرمان را اعدام کند.
رحمان در بخش دیگری از گزارش روز دوشنبه خود به بازداشت و زندانی کردن شهروندان دو تابعیتی در ایران اشاره کرد. وى هم به بازداشت کنشگران و فعالان مدنی و همچنین بازداشت وکلا و فعالان حقوق بشر در ایران پرداخت.
جاوید رحمان گفت که دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی ضمن بازداشت و فشار بر فعالان مدنی و فعالان حقوق بشر، بستگان و اعضای خانواده آنها را نیز تحت فشار و آزار قرار می‌دهند.
