در چند روز گذشته حاشیه نشینان ساكن منطقه چابهار شاهد آتش سوزی های گسترده بودند وتعداد زیادی از ساکنان این سکونتگاه های نا امن اکنون از داشتن همان کپر نیز محروم شده اند.
به گزارش خبرگزاری "هرانا" به نقل از روزنامه "شهروند"، طی مدت دو روز، چابهار شاهد سه آتش‌سوزی بود. مجتمع غذایی پلاژ ساحلی تیس، اسکله صیادی هفت تیر ومحله فقیرنشین جنگلوک در آتش سوختند.
"جنگلوک" حاشیه شهر نیست. پشت شرکت نفت است، نزدیک ساحل بزرگ. اگر بگوییم وسط شهر است، دروغ نگفته‌ایم. نه آب دارند، نه برق ونه سقف محکمی بالای سر. از تنها تیر چراغ برق منطقه سیم‌های شلخته خودشان را تا کپرها رسانده‌اند تا نوری باشند برای آلونک‌نشین‌ها.
چابهار در ۴٠-٣٠ سال اخیر تغییر چندانی نداشته و تنها اسم زیبای منطقه آزاد را یدک می‌کشد. تصمیمات کلان چابهار در تهران گرفته می‌شود و زمین‌های آن متعلق به بنیاد مسکن و شهرسازی است.
پيشتر، معین‌الدین سعیدی، عضو شورای شهر چابهار از حدود ٢٠ هزار نفری گفت که بدون آب وبرق در لابه‌لای کپرها وتایرها زندگی می کنند. سعیدی هشدار داده بود: "این جا در کنار زیبایی‌های منطقه آزاد شاهد معضل جدی سکونتگاه‌های غیررسمی هستیم".
رحمدل بامری، فرماندار چابهار سکونتگاه‌های غیررسمی را داستان امروز وفردا نمی‌داند. او می‌گوید: "این‌ها حاشیه‌نشین‌های چابهار مال دیروز وامروز نیستند. مطابق برنامه دولت برای ساماندهی مناطق حاشیه‌نشین وسکونتگاه‌های غیررسمی باید فکری به حال این‌ها کرد".
آمارهای رسمی نشان می دهند که نصف جمعیت بندر چابهار که به داشتن منطقه آزاد ورونق تجاری معروف است، حاشیه نشین هستند. بخش زیادی از این شهروندان در «کپر» زندگی می کنند، گونه ای اقامتگاه سایه بانی که برای رهایی از گرمای مناطق جنوبی کشور استفاده می شود.
حاشیه نشینی یکی از بزرگترین چالش های پیش روی بافت شهری ایران است. عدم وجود امنیت، فقر فرهنگی، فرهنگ اقتصادی، وجود افراد معتاد ومواد فروشان وسایر موارد تنها بخشی از معضلاتی است که حاشیه نشینان را تهدید می‌کند.