کرونا، مشكلات کارگران ایرانی در کردستان عراق را دوبرابر كرد

خبرگزارى کارگرى ایران "ايلنا" در گزارشى اعلام كرد كه حدود ۳۵ هزار کارگر ایرانی در کردستان عراق با مشكلات معيشتى واقتصادى روبرو هستند وتاكيد كرد كه امکان حدقلی برای زیستن، با آمدن ویروس کرونا از کارگران ایرانی سلب شده است

به گزارش خبرگزارى "ایلنا"، براساس آمارهای غیررسمی، ۳۵ هزار کارگر ایرانی در کردستان عراق روزمزدی می‌کنند. فقط ۵ هزار کارگر ایرانی در شهر سلیمانیه کار می‌کنند اما بعد ازنيكه مرزها بسته شده وکارگران واستادکاران ساختمانی نتوانسته‌اند خود را به سلیمانیه واربیل برسانند".

به گفته یکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان، کرونا مشکلات را چند برابر کرده است؛ هم کارگر ساختمانی بیکار شده است وهم کولبر. با آمدن این ویروس منحوس، معیشت فرودستان در استان کردستان در خطر جدی قرار گرفته است.

در سال‌های اخیر، دو عامل عمده موجب شده که کارگران ساختمانی بسیاری از استان‌های غربی ایران به خصوص کردستان وکرمانشاه برای کار روزمزدی به کردستان عراق بروند؛ عامل اول، بیکاری گسترده کارگران ساختمانی در ایران است که بعد از رکود گسترده ساخت وساز در سال‌های نیمه‌ی دوم دهه ۹۰.

عامل دوم، پایین آمدن ارزش پول ملی وکاستی گرفتنِ قدرت خرید کارگران است که آنها را علیرغم میل باطنی مجبور می‌کند دست از خان‌ومان خود بشویند وبرای کار ساده ساختمانی به کردستان عراق بروند.

احمد، استادکاری که چند سالی است راه سخت مریوان-سلیمانیه را هرماه طی می‌کند؛ معتقد است "علیرغم همه‌ی کاستی‌ها ودشواری‌ها، رفتن به عراق بهتر از سر کردن با حقوق چندغاز زیر دو میلیون تومانی است".

وى افزود "اگر اینجا بمانم، نهایتا دو میلیون تومان در ماه درآمد خواهم داشت البته اگر خوش‌شانس باشم وکار گیر بیاورم؛ کارگران ساختمانی استان‌های غربی ایرانی گاهی از زور بیکاری کولبری می‌کنند اما اگر مرزها باز شود وبه عراق بروم، می‌توانم حداقل ماهی ۶ میلیون تومان درآمد داشته باشم".

احمد، یکی از کارگرانی است که اجبارا ماه‌هاست خانه‌نشین شده؛ او این روزها دستفروشی می‌کند وبا نگرانی بسیار اخبار مربوط به کرونا وباز شدن مرزها را دنبال می‌کند. او با قاطعیت می‌گوید: "اولین روزی که مرز باز شود، می‌روم".

به گفته خبرگزارى "ایلنا"، کولبری کارگران ساختمانی بیکار در استان‌های غربی ایران، یک واقعیت تلخ اما مسلم است؛ سالهاست که کارگران ساختمانی حتی استادکاران ماهر از فرط بیکاری به دستفروشی، مسافرکشی وکولبری پناه آورده‌اند.