چرا جمهوری اسلامی از شبکه‌های اجتماعی می‌ترسد؟

اینترنت و شبکه‌های اجتماعی در حال حاضر به یکی از مهمترین ابزار‌ها علیه نظام ایدئولوژیک حاکم در ایران تبدیل شده و هر روز به واسطه گسترش نارضایتی مردم  از چنین سیستمی، کارکرد چنین ابزار‌هایی پر رنگ‌تر و موثر‌تر می‌کند.

درين رابطه، فصلنامه «امنیت ملی» وابسته به دانشگاه «دفاع ملی» به تازگی تحقیقی منتشر و تلاش کرده نقش شبکه‌های اجتماعی در شکل‌گیری اعتراض‌های خیابانی در ایران را تبیین و تشریح کند.

در این تحقیق که گروهی از جوانان شهر سنندج در استان کردستان شرکت داشته‌اند مشخص شده که رابطه مستقیمی بین پیام‌های مجازی با «گرایش به اغتشاش» در میان این جوانان وجود دارد.

کردستان در جریان ناآرامی‌ها و اعتراض‌های آبان ۱۳۹۸ یکی از استان‌‌های شاخص بود که برخورد‌ها با معترضان در این استان نیز شدید بود و منجر به کشته شدن چندین نفر شد.

این تحقیق همچنین نشان داده که شبکه‌های اجتماعی بیشترین نقش در «افزایش مطالبات اجتماعی» این جوانان را دارند و در عین حال مردم را «ترغیب» به حضور در اعتراض‌ها می‌کنند و اعتراض‌ها را «بزرگ‌نمایی» می‌کنند.

سپاه پاسداران و بسیاری از نهاد‌های امنیتی و اطلاعاتی و حفاظتی در ایران در سال‌های اخیر مقالات و گزارش‌های بسیاری علیه شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده و بخش زیادی از کارکرد‌های آن‌ها را به ضرر کلیت نظام دانسته‌اند.

مجلات رسمی سپاه پاسداران مملو از این قبیل مقالات است که در قالب تحقیق و پژوهش به مدیران نظام توصیه کرده به خاطر «آسیب‌های فراوان» شبکه‌های اجتماعی، گام بزرگی برای محدودسازی آن‌ها و تحت کنترل قرار دادن فعالیت کاربران ایرانی در این شبکه‌ها بردارند.

نتایج چنین تحقیقات و مخالفت‌هایی است که سران نظام ایرانى را بر آن داشته با هر قیمت ممکن که شده اینترنت و شبکه‌های اجتماعی را در ایران تحت کنترل خود درآورند، آرزویی که با بیم‌هایی زیادی در آینده همراه شده است.

اعتراض‌ و تجمعات خیابانی را می‌توان یکی از عینی‌ترین دستاورد‌های شبکه‌های اجتماعی در ایران دانست که از نظر سیستم حاکم این قبیل رفتار‌ها با حمایت «کشور‌های غربی» و در قالب «اغتشاش و شورش و تخریب» و با هدف «براندازی نظام مستقر» صورت می‌گیرد.